Pada 7 Oktober kira-kira pukul 8:20 malam, 15 ahli dan tiga generasi keluarga al-Dos terbunuh oleh serangan udara Israel selepas ia menyerang bangunan kediaman tiga tingkat mereka di kawasan al-Zeitoun di Bandar Gaza.
Di kalangan mangsa ialah Awni dan Ibtissam al-Dos yang berusia lanjut, anak lelaki mereka Adel dan isterinya Ilham, dan semua lima anak mereka – satu keluarga nuklear tujuh orang – termasuk Ibtissam berusia 17 tahun, Awni berusia 12 tahun, dan Adam yang baru berusia 18 bulan, menurut Amnesty International.
Ahli keluarga, jiran dan pasukan menyelamat menghabiskan lebih enam jam mengeluarkan mayat mereka dari bawah puing-puing. “Keluarga kami telah musnah sepenuhnya,” kata Mohammad al-Dos, adik beradik Adel kepada Amnesty International. Anak lelaki Mohammad yang berusia lima tahun, Rakan, turut terbunuh bersama lapan ahli keluarga lain.
Keluarga al-Dos adalah salah satu daripada lima kes didokumenkan oleh Amnesty di mana serangan udara yang dilancarkan oleh pasukan Israel antara 7 hingga 12 Oktober menghapuskan seluruh keluarga Palestin.
Bilangan itu mungkin meningkat kepada 825 keluarga menjelang 28 Oktober, menurut laporan oleh Agensi Berita Palestin dan Maklumat.
Walaupun tiada takrif undang-undang atau teknikal mengenai apa yang mungkin dikira sebagai “seluruh keluarga”, Omar Shakir dari Human Rights Watch menyatakan ia biasanya merujuk kepada “serangan udara yang mengenai rumah dan semua orang di dalam rumah itu terbunuh.” Dalam beberapa kes, ia mungkin merujuk kepada keluarga inti, manakala dalam kes lain, ia mungkin merujuk kepada keluarga besar.
Kehilangan seluruh keluarga mengingatkan kembali kemusnahan berterusan yang disebabkan oleh peperangan, bukan sahaja melalui kehilangan nyawa, tetapi juga penghapusan akar umbi, kenangan, sejarah dan keturunan dari kewujudan.
Secara menonjol, kanak-kanak membentuk kumpulan kematian tertinggi di Gaza – mewakili lebih 40% daripada 7,703 orang yang terbunuh, dengan laporan 1,000 kanak-kanak lagi hilang. Menurut Save the Children, bilangan kanak-kanak yang terbunuh di Gaza dalam tempoh tiga minggu telah melepasi jumlah kanak-kanak yang terbunuh di seluruh zon konflik di seluruh dunia sejak 2019.
Dalam kes yang didokumenkan, Amnesty menyatakan serangan itu “tidak membedakan” dan “gagal membezakan antara orang awam dan objektif tentera.” Dalam beberapa kes, pihak berkuasa Israel tidak memaklumkan awam mengenai serangan udara yang akan datang atau tidak mengeluarkan perintah pemindahan tepat pada masanya.
Amnesty mengesahkan maklumat mengenai keluarga dengan menghantar pekerja lapangan berpangkalan di Gaza yang menemubual 17 mangsa dan saksi mata lain, melawat tapak serangan, dan mengumpul keterangan dan bukti lain, menurut Callamard. Pertubuhan kemanusiaan antarabangsa itu juga menemubual enam ahli keluarga mangsa melalui telefon, sementara Makmal Bukti Krisisnya menganalisis imej satelit dan mengesahkan foto dan video tapak serangan, termasuk bangunan kediaman, kem pelarian, rumah keluarga, dan pasar awam.
Dalam satu insiden lain pada 10 Oktober, serangan udara Israel mengenai bangunan enam tingkat di daerah Sheikh Radwa di Bandar Gaza pada pukul 4:30 petang, membunuh sekurang-kurangnya 40 orang awam. Mereka termasuk anak perempuan Mahmoud Ashour, Iman dan empat anaknya – Rihab berusia lapan tahun, Abdelhamid berusia enam tahun, Ahmad berusia dua tahun, dan Hamza berusia enam bulan. “Saya tidak dapat melindungi mereka, saya tidak mempunyai sebarang jejak anak perempuan saya yang tinggal,” kata Mahmoud kepada Amnesty ketika mengeluarkan puing-puing dari tangannya.
Serangan yang sama juga membunuh 19 ahli keluarga Fawzi Naffar berusia 61 tahun, termasuk isterinya, anak-anak dan cucu-cucunya. Naffar hanya dapat mengumpulkan mayat menantunya dan “bahu anak lelakinya”, menurut laporan itu.
Penghapusan seluruh keluarga dari sejarah bukanlah amalan baharu, kata Prof. Dina Matar yang menumpukan kajian ke atas Palestin di SOAS, Universiti London. Matar merujuk kepada rekod sejarah Nakba 1948, apabila beribu-ribu orang Palestin melarikan diri atau dipaksa keluar dari rumah mereka semasa pembentukan negara Israel, serta kajian sejarawan Israel Ilan Pappe dan sejarawan Palestin Nur Masalha, berdasarkan dokumen rasmi Zionis yang menunjukkan rancangan penghapusan orang Palestin.
Beliau terus berkata, “Dalam kes orang Palestin, sejarah lisan telah penting dalam menentang cubaan untuk menghapuskan ingatan Palestin secara paksa, seperti yang kita lihat kini, dan cara-cara lain.”
Matar menyatakan penghapusan seluruh keluarga mungkin menyerupai jenayah peperangan yang dilarang di bawah undang-undang kemanusiaan antarabangsa – pendapat yang dipetik oleh Amnesty, yang telah mendesak Pejabat Penyiasat Mahkamah Jenayah Antarabangsa untuk segera mempercepat siasatan berterusan mengenai bukti jenayah peperangan dan jenayah lain di bawah undang-undang antarabangsa oleh semua pihak.
“Tanpa keadilan dan pembubaran sistem apartheid Israel terhadap orang Palestin, tidak akan ada pengakhiran penderitaan awam mengerikan yang kita saksikan,” kata laporan itu.
Sehingga ketika itu, Matar menyatakan generasi Palestin masa kini dan masa depan perlu bekerjasama untuk mengekalkan ingatan Palestin. “Bahasa dan naratif penting dan konflik ini telah menjadi perjuangan mengenai naratif dan ingatan sebanyak ia mengenai hak, tuntutan dan wilayah,” tambahnya.